Een Curriculum vitae, vanwege een sollicitatie nadat ik werd ontslagen voor een onwijs gave baan die ik jammer genoeg niet kreeg. Waarschijnlijk maar goed ook want daarna kreeg ik een reuma-aanval die er niet om loog en diende ik in te zien dat werken met zo'n grillig lijf gekkenwerk is. Maar het hoofd wil wel, maar het lichaam wil niet. Het is en en blijft een pijnplek, een open zenuw. Ook al ben ik nu 42 lentes jong, het went niet om te zeggen als de vraag der vragen gesteld wordt: en wat voor werk doe jij nu? of de reactie: ooo, wat saai, de gehele dag thuis. Nu ben ik nooit een gehele dag thuis daar zorgen de doggy's wel voor maar het komt wel vaak voor dat ik thuis ben ja. Ik werk niet buitenhuis,
Maar toch door die CV, ging het kriebelen. Nu kriebelt het al heel lang sinds ik ander vrijwilligerswerk heb: TSO begeleidster en mantelzorgen voor schoonmoeders en andere leuke vrouwen die in het verzorgingshuis wonen want deep down zou ik willen studeren, een opleiding volgen
Wat wil jij met de rest van je leven?! Ik lees het graag,