vrijdag 25 juni 2010

Een 'lease' dochter

Sinds ik overblijfjuf ben en dat nog 1 week doe voordat de schoolvakantie begint heb ik leuk contact met kinderen. de hamvraag is dan ook vaak: van wie ben jij de moeder? sommige kinderen die overblijven wonen in mijn wijk en die beantwoorden de vraag direct: van de hondjes! Van de hondjes? Ik heb toch geen staart? en dan is het hard lachen want een juf met een staart dat kan natuurlijk niet.

2 weken geleden ben ik herkend door een buurmeisje van net 7. Zelf ook een hond maar die is te groot maar die 2 van ons, tja daar is ze dus helemaal verliefd op. Ik ben 1x met haar opgelopen toen we tegelijkertijd dezelfde kant opliepen. Sinds die tijd is het vaste prik dat ze meegaat met de uitlaatronde van zo 1/2 1 op de woensdagmiddag. Helemaal trots als ze een hondje vast mag houden en dat hij naar haar luistert.

Nu is het al een aantal dagen lekker weer, gratis en voor niets maar voor zwarte hondjes is het al gauw te warm. Geen probleem, een plas waar zij zo in kunnen lopen is snel gevonden en samen met een 7 jarige in het water staan is dan ook veel spannender en leuker dan dat het vrouwtje snoepjes in het water gooit. Heel lief vroeg ze of mee naar binnen mocht om dan nog even met ze te kroelen. Het was zo leuk dat het ineens al kwart voor 5 was( haar moeder wist natuurlijk wel dat ze bij mij was) en dat betekent dat baasje thuis zou komen en er nog een wandeling zou volgen.

Nu hebben de hondjes dus een echte fan, die deze week iedere dag zo tegen 1/2 5 aanbelt, met hun kroelt en speelt en dan met lief meeloopt. de woensdagmiddag is echter onze middag. Dan wordt ze afgezet door moeders en kletst, lacht en drinkt wat en dan gaan we op pad. Nu zag ik altijd al van alles maar een 7 jarige ziet nog veel meer, hele andere dingen.

Gisteren wist ze mij te vertellen dat ze verdriet had. Hoezoe? straks ga ik met vakantie en dan zie ik de hondjes en jou niet meer. Tuurlijk wel, je komt toch weer terug? Jaaaaah, maar ik ben dan 2 weken weg. Straks weten ze niet meer wie ik ben en daar kan ik nu al verdriet over hebben. Ze vergeten je echt niet. Ze hoeven je maar te zien en dan staan ze je al te begroeten met enthousiast kwispelende staarten. Dat doen ze echt niet bij iedereen hoor. als je maar weet dat ik straks elke dag bij jouw kom als ik terug kom. Vind je dat niet vervelend voor je moeder? Nee, want die is dan toch aan het werk en zo heb ik van de zomer een 'lease' dochter. een aandoenlijk meisje van 7 die als ze ons ziet, aan komt steppen en dan al roept: Joe hoei( we zouden haar eens niet kunnen zien) en dan met een stralende lach zegt: tot morgen! Ik hoor haar geheimpjes, haar lach. Het is zo leuk om de wereld vanuit een 7 jarige te bekijken. Gewoon een cadeautje, deze Isa.

En ik maakte mij zorgen over hoe ik de 6 weken zonder mijn activiteiten diende te vulllen. Lol, het leven blijft je verrassen.

vrijdag 18 juni 2010

Het is het momenteel even niet

en dan doel ik op het bloggen (teveel aan het hoofd dus schrijven lukt niet echt), het tv aanbod ( hoewel met het WK, er iedere avond een goede detective is dus dat kan het ook niet zijn), lezen ( en dat terwijl het de maand is van het spannende boek, 1 van mijn favoriete genres op leesgebied maar geen tijd), contacten ( in geen tijden zoveel mensen gesproken en gezien),altijd leuk en gezellig, kan het dus ook niet zijn), relatie ( nog steeds gelukkig getrouwd, dank u), op het weer wat altijd direct een wisselwerking heeft op het lijf (hoe vaak ik al niet heb verzucht dat ik wel bij de KNMI kan gaan werken als zijnde de nieuwe voorlichter: " kunt u zichzelf rekenen tot de vele reumapatiƫnten die Nederland rijk is, weet dan dat vandaag niet de dag is waarop u veel van uwzelf kan en mag vergen zonder daar de rekening morgen voor gepresenteerd krijgen" alla het is slecht weer voor de mensen met hooikoorts. het zogeheten pollennieuws. Het heeft als voordeel dat ik ook direct de vraag der vragen: wat doe jij nu zoal de gehele dag?! direct kan terugkaatsen dat ik dagelijks te horen ben op radio en tv. O,bij het idee alleen al, krijg ik al de kriebels....zou dit dan de reden zijn dat het momenteel even niets is met mij...

kortom uit het bovenstaande kunt u aflezen dat het in huize linnepins momenteel niet loopt en wat eraan schort? geen idee.. toch weer teveel in het hoofd doordat ik veel aan het hoofd heb?! Mmm,of toch nog steeds de never ending story van alles willen maar niet kunnen?!. Wel weet ik dat er momenteel niet echt veel uit mijn handen kom en dat ik tijd tekort kom en dat voelt niet goed. Sterker nog, ik die niet echt van winkelen houd heb van de week emo-geshopt en ik hoef maar 1 ding terug te brengen van de 5 kledingstukken die ik heb gekocht. Ik heb zowaar een jurkje gescoord, uiteraard wel met een zomerlegging eronder want benen voor een jurkje au naturel bezit ik helaas niet, zoals ook niet de rust om er elke dag een log uit te krijgen. Zou ik dan toch te weinig meemaken?!