dinsdag 13 juli 2010

Waar voetbal al niet goed voor is...

Inmiddels heeft heel Nederland een kater te verwerken want Nederland mag zich geen wereldkampioen noemen maar Spanje. Terecht of onterecht, feit is wel dat ik de gehele avond aan mijn nagels heb zitten pielen.

maar daar wilde ik het nu net niet over hebben. De voetbalfinale heeft er mede voor gezorgd dat ik hoop begin te krijgen op een leuker spontaner contact met mijn ouders. Sinds de time-out van bijna 3 jaar die sinds eind maart is opgeheven en we elkaar 2x hebben gezien, is het contact nog weinig van spontaan. Er wordt nog niet echt gelachen en of lekker gekletst en gebeld voor zomaar een praatje ook niet. Ze zijn inmiddels 1 week terug van vakantie en zij hadden gebeld om door te geven dat ze er weer zijn. Ondanks dat mijn moeder ook nog verjaarde in die vakantie werd er niet ingegaan om daar nog aandacht aan te besteden dus werd het gesprek niet vervolgd met een afspraak.

Afgelopen zaterdag, de dag voor de grote finale en na een erg leuke avond met vrienden te hebben doorgebracht, had ik 's middags ineens de telefoon in mijn handen en had ik mijn vader aan de telefoon. Bijna 35 min. lang hadden we een leuk contact waarbij er gelachen werd, gepraat over het voetbal, over onze kansen ed, en hebben we een bijna date om een keer hun kant op te komen om te wandelen met de doggy's.

Blij zei ik tegen Lief dat dit leuk was, een leuk telefoongesprek met mijn vader en dat 35 !!! minuten lang. De glimlach verdween niet meer van mijn gezicht die dag. het voelde zo fijn! Zou het dan toch weer gaan lopen?!

donderdag 8 juli 2010

Hoe een mens ineens van voetbal kan houden...

Tja, ik had het al eens eerder geschreven dat ik deze maand zo genoot van de Engelse detectives als er een voetbalwedstrijd werd gespeeld maar ja, toen waren het nog gewoon de poule wedstrijden. Niet zo heel erg boeiend maar ja, je kijkt mee. Om vervolgens Oranje ook nog de 1/8 finale te zien winnen. Zo ver waren ze nog niet gekomen, dus ook de 1/4 finale gekeken en toen ineens kwam het over mij heen: de oranje gekte: schreeuwen 's avonds met vrienden gekeken wie onze tegenstander zo worden: Ghana of Uruguay alwaar het de laatste minuten nog spannend werd met de handsbal van Suarez en de gemiste penalty van Ghana.

Van buurjongen de dubbele buddies van de COOP teruggekregen die ik/wij zo trouw voor hem en zijn jongere broertje hadden gespaard en die ik nu voor het serrehek heb hangen en iedere keer als er een doelpunt door Oranje was gescoord er in knijpen en dan dat OLE, OLE, OLE horen en HET IS STIL AAN DE OVERKANT. Zo leuk om weer kind te zijn.

Vervolgens de 1/2 finale die 's avonds werd gespeeld en ja hoor: we spelen de finale!! Vervolgens werd onze hele straat gek en kwam buurjongen bij ons de wedstrijd analyseren die ook 's middags al was geweest met de vraag met hoeveel er gewonnen zou worden.

Wie o wie zou ons van de titel kunnen afhouden: Duitsland of Spanje? Dus gisterenavond weer gekeken en gezien hoe snel Spanje rondspeelt, elkaar passes toespeelt die rijp leken te zijn voor een doelpunt.

Zondag zullen we het weten! en de detectives? die wachten netjes op de recorder dus die gaan we gewoon op een later tijdstip kijken. Vanavond relaxen op het strand. Lief heeft trek in spareribs, die wil dus ergens zijn tanden inzetten.

Ik zeg: we worden wereldkampioen aangezien wij doelpunten kunnen maken. Spanje had het met veel meer dan 1-0 kunnen afmaken sprak ik als deskundige die ineens weet heeft van een corner, ingooi, gele kaarten ed... wie had dat ooit gedacht? ik niet hahah