Het begon de 5e februari toen ik de foto's besprak met mijn reumatoloog. Zowel de ziekte van Bechterew als zijnde de artritis zijn niet verbeterd, maar ook niet verslechterd dus dat is al heel wat. Aangezien we beiden niet weten wat dat zou inhouden als ik niet met de anti-tnf blokkers was begonnen, en mijn kwaliteit van leven toch beter is met de injecties want geen 6 dagen kwijt per 4 weken, blijf ik dus doorgaan met de injecties. YES! Eindelijk hebben de discussies mbt kwaliteit van leven iets opgeleverd. Wrang blijft wel dat de situatie zoals die nu is, ernstig genoeg is, zeker als ik bedenk dat het als het wondermiddel bekend staat. Hoeveel mensen hebben hun leven weer op kunnen pakken? Hoeveel mensen zijn er weer mee aan het werk gegaan? Veel, maar ik behoor daar niet bij.
En dat blijft een lastig iets om mee te dealen en te handelen! Want hoe vaak maak ik niet mee dat gesprekken stil vallen als bij een eerste kennismaking wordt gevraagd wat voor werk ik doe? Of als men vraagt of ik kinderen heb? Ik heb geen eigen kinderen, maar gelukkig is mijn leven niet zonder kinderen. En het leuke is dat kinderen mij wel vaak opzoeken als ik buiten loop met de doggy's. Ik heb zelfs al wat van mijn hobby's kunnen overdragen: zoals lezen en breien( ik kan mijzelf wel brei-juf noemen want ik heb er al 3 aan het breien :-) en volgende week is het vakantie en dan zal ik ze ook wel weer regelmatig zien.
Count your blessings is mij ooit voorgehouden en dan zijn het er veel: het gaat met manlief beter qua elleboog,we zijn nog steeds Happy met een hoofdletter ;-), met de dieren gaat het goed, ik heb iedere dag tijd voor mijzelf, ik heb meer wat meer dates met mensen die het leuk vinden om mij te zien en te spreken,te eten, een dak boven mijn hoofd. Zeker na de ramp in Haïti blijkt maar weer hoe kostbaar dit alles is, want daar zijn ze aan het overleven in de 1e graad!. In real life en in blogland zij er helaas genoeg die hun geliefden hebben kunnen begraven, of in angst hebben gezeten of ze niet ongeneeslijk ziek zijn. En dan had ik angst voor de foto's...
Dat ik voor alle zekerheid nog een MRI-Scan te goed heb, vergeten we dan maar voor het gemak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
leuk dat je mijn blog hebt gelezen, laat je ook nog iets voor mij achter? liefs, Lin