vrijdag 5 maart 2010

Elk jaar opnieuw, zullen we dan ruilen?!

Zodra de 1e zonnestralen komen, geniet ik. Van onze serre met schuifdeuren die ik net zo ver kan openzetten om de zon toe te laten en dat ik dan zo ga zitten dat ik die 1e zonnestralen voel branden op mijn wintergezicht. Genieten in optima forma met een welverdiende hoofdletter maar dan... zodra ik een stuk met de honden ga lopen, hoor ik de eerste opmerkingen al: Jij gaat zeker zo weer de zon in, zoals elk jaar zoeken hoe je die zon gaat pakken?! Lekker he dat je niet hoeft te werken?!

Lekker, lekker?! Weten ze wel wat ze zeggen? Ik die dolgraag zou willen, maar niet kan vanwege een lijf dat pas om zo tegen 10.00 wakker wordt, die de gehele dag pijn heeft, altijd dus pijn heeft, altijd moe is dus na iedere vorm van inspanning daarvan dient bij te komen,  maar  ondanks dat zoo vecht voor een goede kwaliteit van leven zou niet willen werken? Ik die het werken nog iedere dag mis, ook al doe ik vrijwilligerswerk maar dat is vrijwillig, zoals de naam al zegt ;-) dus dat geldt niet echt als werk. Dus als ik dan vraag: ruilen? Jouw leven met dat van mij? dus wel van de zon kunnen genieten als die schijnt, maar altijd pijn hebben, 20 medicijnen per dag slikken, om de week jezelf injecteren ipv 1 dag naar het zh en dan 6 dagen kwijt zijn, bijna nooit geen goede dagen hebben, 2x in de week fysio, veel alleen zijn, maar toch jezelf willen ontwikkelen, dan zie je ze denken en vaak ook zeggen: Nee dat toch maar niet.

En zoals elk jaar begint vanaf 7 maart tot aan 13 maart de reuma-week. Een week waarin het reumafonds zijn stinkende best doet om begrip te vragen voor deze rotziekte die jong en oud treft. Vorig jaar was de spot dat er een zwarte dame ongevraagd bij je op de stoep staat, niet meer weggaat en eigenlijk alles waar je vreugde en plezier & voldoening uit zal kunnen halen (vaak) niet meer mogelijk is. Die spot die zo beklemmend was dat ik er iedere keer van vol schoot, die spot werd gehoond want zo zwart was het niet. Men diende te laten zien wat men ook nog kon, zoals die jaren daarvoor, maar daar ging ik ook van huilen, want dan creëert men ook een verkeerd beeld want dan werd ik geconfronteerd met een beeld van hoe het ook zou kunnen zijn en dat dat voor mij niet opgaat. Ook niet leuk, dus ook het reumafonds dat zo hard zijn best doet, weet het niet. Ben dus benieuwd met welke spot ze nu komen en dan wil ook vast niemand ruilen? Ruilen doet huilen hebben we allemaal als kind geleerd maar toch ieder jaar weer geniet ik ondanks alles van de 1e zonnestralen of binnen of buiten met de doggy's. en dat pakt niemand mij af.

5 opmerkingen:

  1. ik geniet ook van de eerste zonnestralen....wat een schitterend indrukwekkende Loesje heb je bij je log geplaatst.

    Geniet van je weekend!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha, lotgenote. Ik zag je bij Mamalien. Leuk he, reuma... Ik heb de ziekte van Bechterew.

    Ik werk wel, twijfel erover te stoppen. Maar ben bang dat thuiszitten zwaarder wordt, ik heb twee kleine kinderen. (even terzijde, kom ik binnen bij de reumatoloog van de week, baby op mijn heup, peuter aan mijn hand slepend. En ik klagen over de pijn. Zegt hij, u moet minder tillen mevrouw....)

    Maar goed. Die zonnestralen. Heerlijk zijn ze. Onze droom is te verhuizen naar een warm, droog land. Het scheelt mij zoveel! Ik ben optimistisch, nog een paar jaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik kan me voorstellen dat je weer geniet van de zon met je zere lichaam... Ik hoop dat het echt weer wat mooier en warmer wordt voor jou en voor een heleboel anderen!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Geniet maar lekker van de eerste zonnestralen na deze lange winter want helaas zien de mensen je niet als je op bed ligt omdat je niets kan van de pijn en al die dagen en uren als je wel wil maar niet kán. Oh het is zo makkelijk om commentaar te hebben! En die 16 uurtjes die ik werk...ik red het maar net met dat lijf van me, dus geniet jij maar lekker hoor! Ik gun het je!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Eindelijk weer af en toe een streepje zon! We zijn er aan toe en jij en mijn Chef helemaal! Dank je voor je lieve reactie's op mn blog. Veel mensen hebben geen idee wat reuma inhoudt en hoe het echt voelt: je lijf dat niet wil, maar je hoofd die zo graag nog wel wil. En dan die opmerkingen; inmiddels trekken wij onze schouders er maar over op, sommigen zullen het nooit snappen...
    Ik vind je 'Loesje' geweldig! (hang hem op de koelkast...

    BeantwoordenVerwijderen

leuk dat je mijn blog hebt gelezen, laat je ook nog iets voor mij achter? liefs, Lin